meer foto's White Pockets Tour

White Pocket Tour, dinsdag 31 mei

Wakker geworden van de wekker dus goed dat we hem hebben gezet.
Er zat een ontbijtje inbegrepen bij dit motel dus dat kwam mooi uit, en wat nog mooier uitkwam, achteraf gezien, was dat het niet veel voorstelde en we dus met een licht ontbijt op op pad gingen.
We zouden met een Jeep naar de White Pockets gaan, het alternatief voor The Wave waar maar 20 mensen per dag worden toegelaten en we helaas niet voor waren ingeloot.
Omdat de weg naar White Pockets onbegaanbaar is voor een normale auto, hoe groot die ook is, hadden we dus een tour geboekt en een ontzettend aardige man..Corey...ging met ons op pad.
En toen bleek al snel dat het dus maar goed was dat we licht ontbijtje op hadden want man man man wat een weg, als iemand ooit last heeft van nierstenen, gewoon deze tour boeken, ze zijn gegarandeerd verplaatst tegen de tijd dat je een minuut of tien onderweg bent.
De trip ernaar toe duurde twee uur, dus rond tienen kwamen we aan bij White Pockets.
Tja, hoe zal ik het omschrijven.
Buitenaards,
Waanzinnig.
Schitterend,
Adembenemend (dat vooral door het soms over enge richels moeten manoevreren in de volle zon bij een temp. van zo'm 30 graden)
Ik heb mezelf, en de rest, verbaasd ;-), mijn heupjes werkten mee, en bovendien was Corey de helpende hand waar nodig (vaak) en wist hij precies de juiste, ok, soms iets te enge paden, te vinden.
Na 2,5 uur was ik gestoofd, en de rest ook trouwens, maar ontzettend blij dat ik het allemaal heb gedaan en gezien.
Kortom, echt een schitterende trip....morgen volgt er nog 1, maar die schijnt minder zwaar te zijn ;-)

Leaving Las Vegas...maandag 30 mei

Na een ijdele poging om nog wat geld binnen te halen ipv het alleen maar uit te geven moesten we helaas tot de conclusie komen dat we in het gokken niet echt gelukkig zijn.
Ach, een mens kan niet alles hebben.
Nog door de jetlag waren we lekker vroeg wakker en dus ook lekker vroeg op pad.
Vandaag zouden we via Valley of Fire State Park naar het volgende overnachtingsadres in Kanab gaan.
We zouden ook van staat naar staat gaan, want we "leavden" niet alleen Las Vegas maar ook de staat Nevada en verruilden die voor Utah.
En dat betekende ook dat we zodra we die staatsgrens zouden passeren we in een andere tijdzone terecht zouden komen, de klok ging een uur vooruit, dus onze dag werd een uurtje korter.

Omdat we voor de drukte de stad uit wilden, het is vandaag Memorial Day en dat is 1 van de feestdagen dat de Amerikanen vrij zijn en dus massaal op stap gaan, hadden we besloten om pas onderweg te ontbijten.
We belandden bij een leuk tentje waar we genoten van een goed stevig ontbijt want we gingen er al vanuit dat er van lunchen weinig zou komen.
Boven dien verkochten ze er ook nog eens wijn en bier dus dat ook maar gelijk ingeslagen.

En rond 10 uur waren we al bij Valley Of Fire. Het was er gezellig druk maar niet stampes vol dus dat was wel prettig.
Het is gewoon bizar om middenin een woenstijnachtig gebied dan ineens zoiets te zien.
Schitterende rotsformaties in schitterende rode kleuren.
De temperatuur zat ook lekker mee, de teller gaf op een bepaald moment  99F aan, wat net boven de 37C is ;-)
Maar, er stond en lekker windje en met een lage luchtvochtigheid was het dus prima te doen.

Nadat we verschillende delen van het park hadden bekeken besloten we de rit naar Kanab te beginnen want die zou nog zo'n kleine 4 uur duren en het was inmiddels al na 1-nen.
Het adres ingetikt in de GPS en gaan.
Ook de route zelf was weer zo mooi, en sommige stukken konden we ons nog herinneren van 7 jaar geleden.
Wat we niet hadden verwacht was dat de GPS ons door Zion National Park zou leiden, wat trouwens geen straf was want dat is een schitterend park en we konden gelijk de America The beautiful park Pass aanschaffen die we nog voor meer parken nodig gaan hebben.
Het vertraagde de rit wel wat, ook omdat we nog een paar keer stopten voor wat foto's te maken.
Dus we kwamen pas na 7 uur 's avonds aan, ook omdat we nog even naar de Walmart zijn gegaan om wat drinken in te slaan en wat voor de lunch voor morgen omdat we dan een dagtour hebben geboekt.

's Avonds uit eten bij Houston's trail end, een aanrader op tripadvisor, en dat beviel prima dus morgen gewoon weer ;-)

Het lijkt er op dat we de jetlag al aardig onder controle hebben dus dat is prettig en voor de zekerheid zetten we dus maar de wekker omdat we om half acht al bij de tourcompany moeten zijn.
Ik ben benieuwd, het zal een pittige dag worden, maar we kijken er wel naar uit omdat de plaatjes al zou mooi waren dus het in het echie zien kan alleen nog maar beter zijn.

Eerst wat foto's van vorige dagen en dan een update.

Foto's via de mobiel op de blog zetten wilde niet lukken en de laatste twee dagen waren lange, goed gevulde dagen dus het was er ook niet eerder van gekomen om ze alsnog te plaatsen.
Dus dat eerst.

Voor opa Theo nog even de auto ;-)

En dan hieronder wat plaatjes van Vegas :)

The wedding :)

Nou, gisterenmiddag was het dan eindelijk zo ver, de geloftes zouden worden vernieuwd, door niemand anders dan The King.
We zouden worden opgehaald met een limo, wat ook netjes gebeurde, beetje jammer dat hij een poepkleur had hahaha.

Eenmaal aangekomen in het kapelletje nam de spanning natuurlijk enorm toe ;-)
Nee, ik hou het kort....het was echt ontzettend leuk, we hebben enorm gelachen en ook de fotograaf en "Elvis" waren hilarisch.
Ik zet gewoon even wat foto's neer, de "officiele trouwfoto's" staan op een cd'tje en die past niet in mijn mini laptop dus die komen later wel, net als de film ;-) (of niet, afhankelijk van hoe we er op staan)

Las Vegas

Na een best redelijke nacht waren we om half zeven allemaal wel wakker. Dus douchen en dan op zoek naar een stevig ontbijt want we hebben allemaal mega honger. Niet zo vreemd want na gisterenmiddag 2 uur hebben we niets meer op. Gelukkig zit Denny's naast het hotel.
Nog even een update van gisteren. De tweede vlucht die gelukkig maar vier uur duurde was een stuk minder comfortabel.  We zaten op de achterste rij dus de stoelen konden niet naar achteren. Ron had ook nog eens het geluk naast twee eer luidruchtige, behoorlijk aangeschoten, dames te zitten die zijn aandacht behoorlijk opeisten.
Gelukkig lukt het ons, vooral Bob!!,  om wat slaap te pakken.
Op Las Vegas airport is het rustig dus we staan vrij vlot met onze koffers buiten. Worden met een shuttle naar de rental car gereden nadat we voor weinig (de beste man zakte de helft in prijs toen we zeiden dat de upgrade wel wat prijzig was) echt een mega bak hebben geregeld inclusief gps. Een chevrolet tahoe, ik heb een trapje nodig om erin te komen😀
Ron moet even wennen maar rijdt zonder problemen naar het hotel waar we om middernacht plaatselijke tijd, dus 9 uur in de ochtend nl tijd, aankomen.

En nu gaan we naar het oude deel. 😀😀

Waar we inmiddels zitten te genieten van wat te drinken. Wat wel nodig is Want het is goed warm.

Langggggge reisdag

Na een behoorlijk aantal uurtjes op Schiphol, waar Ron en Max het al niet helemaal wakker hielden, was het om 11:10 uur, onze oorspronkelijk vertrektijd, tijd om te boarden. Dat ging niet al te vlot, voornamelijk omdat een Amerikaan er daar pas achter kwam dat hij zijn laptop, camera en paspoort in een kluisje had laten liggen ergens op Schiphol en omdat de gate waar we vandaan vertrokken echt mega ver weg lag zou hij het niet op tijd redden om zijn spullen op te pikken. Dus werden zijn koffers en die van zijn medereizigers weer uit het vliegtuig gevist. 
Maar uiteindelijk vertrokken we redelijk op tijd richting Washington, een vlucht van 8 uur. Even leek het erop dat we alsnog bijna een uur vertraging zouden hebben om afwijkende brandstof lucht waardes, maar dat bleek of niet zo te zijn of men vond het niet echt van belang😊
Genietend van de extra ruimte, achter de keuken dus niemand voor ons, genoten we van de Thaise kip curry en Pasta die verrassend goed smaakte.
Na een paar wijntjes gaan we een poging wagen een tukkie te doen, nog maar zes uur (en dan nog eens zes uur) te gaan.

Een paar hazenslaapjes later doe ik met enige moeite mijn ogen open om daar direct spijt van te krijgen. Nooit gedacht in wen vliegtuig een bouwvakkersspleet te mogen, nee, moeten aanschouwen wanneer de jongeman naast Ron wat uit de bagagebak wil pakken. De beste man heeft er met zijn kledingkeuze, een afzakkende short gecombineerd met een te klein shirt, geen rekening mee gehouden dat hij moest reiken. Ik probeer nog weg te kijken maar het kwaad is al geschied.

Gelukkig komt als de beste man weer zit een stewardess met een tosti aan Ron vragen of hij die had besteld. Eerlijk als hij is zegt hij nee, eraan toevoegend dat hij er wel lekker uitziet. En Ronnie heeft z'n charmes nog niet verloren op z'n oude dag dus ze lacht even naar hem en zegt zo wel wat te brengen.
Even later komt ze met twee bordjes met crackers, Franse kaasjes en druiven, voor Ron en mij. 😉

Nog maar drie uur....(en dan nog een stopper van vijf uur en aansluitende vlucht van iets van 6 uur)

Inmiddels zijn we weer een aantal uur verder. Is het hier 18:22 en in Nederland 00:22. Over een half uur mogen we boarden voor de tweede vlucht en die duurt dan nog eens 5,5 uur. Hopelijk slapen we er daar vijf van. En als alles meezit landen we dus 10 uur las vegas tijd (7 uur Nederlandse tijd) en dan zijn we 26,5 uur op. Denk dat we gelijk over de jetlag heen zijn 😀

Houston we have a Big problem.

Het wekkertje was gezet op half vijf. Ik ben altijd graag erg op tijd op schiphol dus met een vlucht die om 11:10 uur vertrekken zou hadden we dan alle tijd voor alle security ellende en ook nog genoeg tijd voor shoppen en een saucijzenbroodje.
Ik had niet verwacht lekker te slapen en het is maar goed geweest dat ik toen om half 1 vannacht een appje binnen hoorde komen te suf al was om er naar te kijken.
Toen ik dat vanmorgen op de rand van mijn bed uiteindelijk wel deed kreeg ik zowat een hartverzakking.
Het was geen app maar SMS van United,  we hadden vertraging en niet zo'n klein beetje ook.
2 uur en 50 minuten

HOUSTON WE GOT A PROBLEM
Want daardoor zouden we de connecting flight van Houston naar Las Vegas missen

Wat nu. Bellen.Ja kantoor tijden geopend, maar ik kon er wel voor kiezen om met een Amerikaanse medewerker doorverbonden te worden.

thank God for Rose.
Rose vertelde dat we vandaag beter Houston konden mijden want er waren overstromingen.  Ze ging wel even kijken wat er mogelijk was.
Lang verhaal kort...we vliegen nu iets later via Washington naar Vegas.
En het mooiste komt nog. Omdat mijn heupen het af en toe op hun heupen krijgen had ik op Houston assistentie gevraagd zodat de kans kleiner zou zijn dat we de aansluitende vlucht zouden missen.  Toen ik Rose vroeg of dat nu in Washington ook kon zei ze niet alleen dat dat al gelijk geregeld was maar dat ik en 1 begeleider in economy plus werden geplaatst. Voor de twee anderen moest er op schiphol bij het inchecken gekeken worden wat er nog vrij was.
Op schiphol aangekomen bleek dat de economy al vol zat dus nu zitten we allemaal in plus, zonder extra kosten. Johan heeft gelijk gehad... Elk nadeel heeft z'n voordeel.

Mega vlot door de security dus nu alle tijd voor dat shoppen en saucijzenbroodje. 😀