donderdag 16 juni 2016

Laatste dag....Salt lake city

Omdat de nacht maar twee uurtjes slaap heeft opgeleverd door alle ' uitslag' stress, pik ik gewoon weer even Bob dr blog.

Morgenochtend vroeg naar het vliegveld, hopelijk gaat het goed met de airport shuttle want voor de rest is ons laatste hotel niet veel soeps.

Max en Ron zijn nu de mega Chevy
Wegbrengen.  Hopelijk gaat dat goed want net voor het weg brengen ontdekten we een mega barst in de vooruit.

Ok, linkje naar Bob dr blog 😀

dinsdag 14 juni 2016

Grand Teton....blog gepikt van Bobbie :) 13 en 14 juni

Soms dient gemak de mens en in dit geval dus mij...en pik ik het blog bericht van Bobbie over de dag van gisteren....

HIER klikken voor deel 1 van maandag 13 juni

HIER klikken voor deel 2 van maandag 13 juni


Vandaag, de 14de, hadden we heel vroeg de wekker gezet, omdat we toch een poging wilde wagen op het spotten van nog meer wild, en vooral een wolf zou wel heel erg leuk zijn.
Dus zaten we om kwart voor zes al in de auto op weg naar Grand teton.
Het was redelijk rustig nog, en heel erg mistig in eerste instantie.
Wat een paar schitterende plaatjes opleverde toen de zon opkwam en de mist wegtrok maar er nog flarden tussen de bergen bleven hangen.
Veel moois gezien dus weer, maar helaas geen wild.
Och, een mens kan niet alles hebben ;-)

Nu even bijkomen in de cabin van het opstaan om kwart over vijf (argh, en dat tijdens de vakantie) en straks Jackson Hole in, het stadje waar we verblijven en wat er ontzettend gezellig uitziet, dus daar gaan we straks nog even genieten. En, vooral voor Ron erg prettig, het ligt op loopafstand ;-)

Morgen vertrekken we dan naar ons laatste overnachtingsadres, vlakbij de luchthaven van Salt Lake City, vanwaar we vrijdag terugvliegen.
Nog maar even niet te veel aan denken!

Foto's volgen straks.

zondag 12 juni 2016

Reisdag, 12 juni

Vandaag een reisdag. Dit omdat de afstand Moab - Grand Teton net ff te groot zou worden. Omdat het dus ook niet echt uitmaakte hoe laat we aan zouden komen bij Rock Springs en Bob toch nog even terug wilde naar de winkel van gisteren (bob koopt dit jaar de extra koffer is al afgesproken)  vertrokken we uiteindelijk pas om half tien uit Moab. De rit was wederom heel mooi met weinig verkeer, maar en ontzettend hobbelig en ontzettend slingerend dus Bob moest halverwege toch maar even aan de primatour.
Goed over de helft wilden we de rit even onderbreken en Dinosaur National Monument bezoeken, waar fossielen van dinos te bewonderen zouden zijn. We kozen op de gps echter voor de verkeerde ingangen daar waren nou net geen fossielen te bekennen.
Omdat het inmiddels twee uur was en we honger hadden eerst maar een eettentje zoeken.
Wat ons liet belanden in Naples Country CafĂ©.  Of, zoals Max het later zou benoemen " the hillbilly shack ".
Tussen de lokalen in genoten we van onze burgers terwijl we het gesprek tussen broer (die net na ons binnen kwam en een tafeltje achter ons zat) en zus ( serveerster). 
Broer wilde wat eten want hij had geen geld en hij was vergeten zich op tijd te melden bij de werkeloosheids instantie dus nu kreeg hij geen uitkering meer. Of zus dat niet even kon regelen.  Terwijl zus bezig was met de klanten, zijn eten en, bleek later, een telefoontje plegen voor hem, duurde het hem blijkbaar allemaal te lang en begon hij, zeer irritant,  met een lepel tegen zijn glas water te tikken om haar aandacht te vragen.
Toen ze weer bij zijn tafeltje stond en hem liet weten dat ze geregeld dat hij zich morgen om vier uur kon melden mompelde hij wat, waar wij al uit op konden maken dat hem dat echt niet ging worden.
Zus had het blijkbaar ook door, zuchtte diep en ging maar weer aan het werk. Iets waar broerlief overduidelijk geen zin in had.
Moet ik er wel bij zeggen dat het gehucht waar dit zich afspeelde ook wel typerend was voor een behoorlijk uitzichtloos bestaan.
Gelukkig konden wij er na de lunch snel weg. Nou ja, ook niet echt, we stonden nl. voor het spoor stil en eer dat de trein voorbij was waren we een tien minuten verder. Ben na dertig gestopt met tellen van de wagons.
Dinosaur hebben we verder maar gelaten voor wat het was en via Flaming George, heel mooi gebied, verder naar ons hotel. Onderweg zagen we nog wat wild langs de weg, we dachten herten of elk maar later bleken het pronghorns te zijn geweest. Ook heel veel, overstekende, prairie-dogs ( stokstaartjes). Helaas ook heel veel die de overkant niet hadden gehaald :-(
Redelijk bijtijds aangekomen in het hotel wat er aan de buitenkant niet echt jofel uitzag maar binnen verrassend mooi bleek te zijn.
Voor het eerst alleen met Ron bij de Mexicaan in het hotel gegeten want de kids wilden naar iets online kijken en hadden meer trek in KFC die naast het hotel zat.
Morgen door naar Grand Teton dus, de dagen vliegen nu echt voorbij dus nog even volop genieten!!

Gelukkig hebben we de foto's nog....11 juni

Onmogelijk vroeg wakker, maar, voordeel....het internet is een stuk beter ;-)

Dus...Canyonlands...





Ron en Max hebben ook nog even de Mesa Arch meegepikt...





's Avonds




vrijdag 10 juni 2016

Even bijlopen ;-) 9 en 10 juni.....

Ok, het bijwerken van de blog was hard nodig, maar dat komt voornamelijk omdat het internet in de Rocky Mountains het nogal eens liet afweten.
Dus, we gaan even bijwerken!
Gisteren zijn we dus verkast, van de Rockies naar Grand Junction. Grand Junction was puur om t=de anders te lange rit naar Moab te onderbreken en dat was maar goed ook want het werd al met al een behoorlijk lange dag.
Uiteraard hadden we 's morgens nog even de zelfgebakken cake van Becky afgewacht alvorens uit te checken en, ook voor het eerst deze vakantie, brood voor onderweg klaargemaakt. Zonde om weg te gooien immers en we wisten dat we een behoorlijk aantal rij-uren voor de boeg hadden en soms kom je echt gewoon 100 mile (160 km) echt nada noppes tegen.
Om te beginnen gingen we weer over de Trail Ridge Road door de Rockies heen. Waar we de eerste keer op het hoogste punt zijn terug gekeerd moesten we hem nu dus wel helemaal rijden want we moest immers de andere kant op op weg naar Utah weer.
Op de enge stukken heb ik maar gewoon mijn ogen dicht gedaan, dat werkte het beste, voor iedereen. We kregen nog wel even een schrikmoment toen, net voor we aan een behoorlijk steile helling begonnen allerlei lampjes begonnen te knipperen op het dashboard en er rete hard ook nog een alarm afging.
We weten tot op dit moment nog steeds niet waar dat nou door is gekomen. Ik heb het onderhouds boekje er nog bijgepakt, was als de dood dat het een waarschuwing was dat de remmen het niet deden of zoiets, maar kon echt niks ontdekken.
Het was iets drukker maar gelukkig nog steeds geen file rijden in het park dus dat was wel relaxed. Toen we na bijna twee uur bijna Grand Lake, en daarmee het einde van de Trail Ridge Road, hadden bereikt zagen we aan de overkant van de weg een auto stilstaan en eigenlijk is dat meestal wel een teken dat die iets hebben gespot.
Eerlijk gezegd hadden we allemaal al zoiets van "het zal wel weer een Elk zijn" (erg eigenlijk, als je in nederland een hert tegenkomt in het bos dan ga je ook uit je dak immers) ..maar Max zat aan de goede kant en die riep nee nee het is een eland....met jong...
Gelukkig was het op dat moment rustig dus ron schoot de weg over, vol op de rem. Ik ben nog nooit zo snel die Tahoe uitgegleden (dat moet wel want hij is te hoog om gewoon uit te stappen ;-) ) en echt...op nog geen 5 meter afstand een moeder eland met jong.
Het is dat ik had gelezen dat niets zo gevaarlijk is als een moeder eland als ze denkt dat haar jong in gevaar is want anders hadden de kids het jong bijna kunnen aaien. Dat huppelde vrolijk rond en kwam steeds dichterbij.
Echt zo geweldig, ik denk dat er wel 100 foto's gemaakt zijn en wel een half uur gefilmd.
tis dat je op een bepaald moment zo iets hebt van ja we moeten toch wel door nu, anders hadden we er denk ik nu nog gestaan.

FILMPJEFILMPJEFILMPJE  <------HIER KLIKKEN


Helemaal happy kwamen we aan in Grand Lake, Daar even de shopjes door gelopen, maar niet echt wat leuks gezien.
Inmiddels was het na twaalven en hadden we best trek en reden we toevallig bij een mooi meer met picknickbankjes dus daar geluncht.
Toen op weg naar Adams falls, dat zou een makkelijke korte hike zijn.
Nou, bergopwaarts bij een graadje of 35 is allesbehalve makkelijk ;-) maar, we hebben hem gezien, helaas viel hij een beetje tegen.
Maar dat maakte allemaal niets meer uit, we hadden immers elanden gezien ;-)
Toen we vervolgens het adres in Grand Junction invoerden bleek dat nog 4,5 uur rijden te zijn en het was inmiddels al bijna 2 uur.
Nu vindt Ron rijden niet erg, maar, wat ons voorgaande jaren niet zo was opgevallen of toch in ieder geval niet was bijgebleven, sommigen rijden hier echt als gekken, en dan vooral truck met overload. Die gekken halen je soms gewoon in.
Wij zijn volgens ons ook de enigen die zich aan de limiet houden, maar na die bekeuring het eerste jaar zet Ronnie braaf waar mogelijk de cruise control aan/
Maar goed, we kwamen weer heelhuids maar enigszins afgemat aan in de Econo Lodge waar volgens tripadvisor een goede italiaan vlakbij zat en daar heerlijk zelf samengestelde pizza gegeten met een wijntje erbij.
Gisterenavond hadden we ook wijn besteld en ook toen, net als bij de italiaan, moesten we Bob dr paspoort laten zien om aan te tonen dat ze oud genoeg was ;-)
Lullig hoor dat ze dat aan ons niet vroegen ;-)

Redelijk geslapen maar het was wel weer even wennen dat er een airco stond te loeien, die hadden we in de cabin niet nodig gehad.

Het ontbijt was niet veel, eigenlijk dramatisch slecht maar och, als we maar koffie hebben!
Onze eerst "stop" onderweg was Colorado State Monument, schitterend, maar voornamelijk er in rondrijden, echte trails waren er nl. niet (of iig niet kort genoeg om voor ons haalbaar te zijn op deze volle dag ;-)

Omdat we bij de Italiaan de pizza's niet op hadden gekregen hadden we die bij ons voor de lunch, een slimme zet bleek achteraf want we reden Moab, waar we nu twee nachten verblijven, eerst voorbij om Goblin State valley park en Little Wild Horde Canyon te bezichtigen zodat we morgen de hele dag hebben voor Canyonlands wat hier vlakbij ligt.
Maar dat betekende wel een goede 1,5 uur "te veel" doorrijden en echt terecht komen in no mans land. Nada noppes te zien qua tankstations, restaurants of wat dan ook.
En heet, de teller gaf over de 100F aan, dus richting de 40 graden!
Het was wel heel erg apart om te zien, de maffe rotsformaties. En, het was onverwachts druk bezocht.
We wilden erna ook nog graag Little Wild Horse Canyon doen, maar toen we aan het begin van die trail kwamen bleek de hike 4 tot 6 uur te duren, dat vond Ron zelfs iets te veel. Bovendien was onze watervoorraad inmiddels geslonken tot twee flesjes en dan nog wat cola en dr. pepper dus dat was sowieso te weinig voor zo'n wandeling.
Jammer hoor ;)
Dus hoppa, de auto weer in en richting Moab waar we overnachten in de Inca Inn waar we 7 jaar geleden ook hebben overnacht.
Die rit duurde ook nog weer twee uur, dus we hebben onze miles wel weer gemaakt voor vandaag. Die Tahoe slurpt trouwens benzine zoals Ron bier, want we hadden vanmorgen getankt en nu is ie alweer bijna leeg. Gelukkig betaal je hier voor een gallon maar $ 2,29 (een gallon is 3,78 liter) dus dat is goed te doen.

Nu even lekker op de kamer hangen, straks Moab in en morgen dus Canyonlands bekijken!
Jullie zijn weer bij ;-)!!










10 juni...Colorado State Monument:



Goblin Valley:







woensdag 8 juni 2016

Elk...op mijn pad en op mijn bord...8 juni

Vandaag mega vroeg de wekker gezet want we wilden voor 7 uur de wandeling bij Bear Lake doen. Dit was volgens de boekjes de mooiste maar ook drukste.
Voor ons ging het er voornamelijk om dat we wild, en dan met name elanden, wilden spotten.
Nou, lang verhaal kort, de wandeling leek ons al gelijk niks ( aangelegd pad en op dat tijdstip al druk bezocht) en behalve de elk (wapiti)  nada noppes aan wild te bekennen. Dus waren we om 8 uur weer op honk waar we konden genieten van wederom heerlijke zelfgebakken cake van Becky.
Ron en ik  zijn vervolgens in de loop van de ochtend nog een stuk gaan lopen. Best een apart idee dat je dan zo de Rockies inloopt.
Ook nu weer menig Elk gezien, incl een jonkie.
Bij terugkomst heerlijk in de hottub gezeten, maar niet al te gek lang want het was met recht een HOT tub te noemen. De jets konden niet eens aan zo heet was het.
Het weer zat ook nog eens mee dus erna lekker voor huisje weltevree van het zonnetje genoten.
's Middags van het eerste middag tukkie van deze vakantie genoten en 's avonds super lekker gegeten bij Twin Owls.  Ron en Bob de buffalo steak en Max en ik dus de Elk medaillons (ze smaken net zo goed als dat ze er uit zien)
Morgen moeten we weer de Trail Ridge Road over en nu helemaal af rijden op weg naar ons volgende stekkie.
Dit was wel echt een super plekkie.


Wat foto's.....

Nog wat Kasha Ketuwa Tentrocks



 Airforce Academy Chapel





Garden of the Gods

Rocky Mountains Nationale Park




Mega Marmot, the yellow-bellied marmot


Mega muis, de Pika